Sonja Savić, rođena u Čačku, 15. septembra 1961. godine, jedna je od najupamćenijih glumica sa naših prostora. Uvijek prepoznatljiva po ekscentričnosti i sjajnom talentu i naravno ulogama koje je ostvarila u filmovima snimljenim na prostoru bivše zajedničke države tokom osamdestih godina prošlog vijeka.
Sonja Savić
Sonja se počela baviti glumom još kao tinejdžerka u amaterskim pozorišnim trupama, a na filmu je debitovala 1977. godine, u ostvarenju “Leptirov oblak”. Diplomu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti je pokupila 1982. godine u klasi profesora Minje Dedića, a s njom u generaciji su bili i Svetislav Goncić, Branimir Brstin, Žark Laušević, Zoran Cvijanović…
Filmskim ulogama osamdesetih godina 20. vijeka je stekla veliku popularnost i bila jedna od istinskih filmskih zvijezda na našim prostorima. Igrala je u filmovima “Živeti kao sav normalan svet”, “Una”, “Šećerna vodica”, “Davitelj protiv davitelja”, “Balkanski špijun”, “Čavka”.
1984. godine je osvojila “Zlatnu arenu” na pulskom festivalu, za glavnu ulogu u filmu “Šećerna vodica”, a već naredne (1985) za ulogu u filmu “Život je lep” je nagrađena na festivalu u Veneciji.
Tokom devedesetih godina 20. vijeka snima jednu od svojih najpopularnijih uloga u kultnom “Mi nismo anđeli”. Snima još nekoliko filmova, a posljednje filmsko ostvarenje joj je u filmu “Šarlo te gleda”, dok je posljednju ulogu ostvarila u popularnoj televizijskoj seriji “Vratiće se rode”.
Cijeli život je bila buntovnik, posvetila se snimanju avangardnih filmova i promovisala nove načine stvaralaštva filmskom kamerom.
Pojavljuje se i u dokumentu o rock grupi Ekatarini Velikoj “Kao da je bilo nekad”, gdje kao jedna od ključnih ličnosti i direktni učesnik jednog bajkovitog vremena sasvim otvoreno priča ko je i kako ubio cijelu jednu generaciju sjajnih i supertalentovanih mladih ljudi iz vremena novog talasa.
Sonja Savić je zauvijek otišla 23. septembra 2008. godine.
Pogledajte “Kao da je bilo nekadâ”, dokument o Ekatarini velikoj