Drugog maja 1992. godine Sarajevo je konačno shvatilo da počinje nešto što će postati najduža opsada jednog grada u modernoj historiji civilizacije.
Početak maja 1992. godine će za sve Sarajlije zauvijek ostati duboko urezn u sjećanje. To su bili dani kada su zvjeri krenule u slamanje grada. Specijalne jedinica tadašnje Jugoslavenske vojske su krenule u zauzimanje zgrade Predsjedništva Bosne i Hercegovine, što je kulminiralo na Skenderiji, gdje su zaustavili Specijalna jedinica MUP-a, Teritorijalna odbrana BiH i najhrabriji građani Sarajeva.
Prva velika bitka za glavni grad Bosne i Hercegovine se desila 2. maja 1992. godine. Pucnjava iz automatskog oružja i eksplozije artiljerijskih granata satima su odjekivale centrom Sarajeva. Građani jendo vrijeme nisu ni znali šta se tačno dešava, a po intenzitetu pucnjave i siline eksplozija bilo je jasno da se ne radi o uobičajenom puškaranju i sporadičnom granatiranju Sarajeva.
U direktnom radijskom prenosu dnevnika tadašnje Televizije Sarajevo građani ali i svjetska javnost su saznali da je Predsjedništvo BiH napadnuto, da je Komanda JNA u Sarajevu u okruženju, da je predsjednik države u zarobljeništvu, da se grad razara iz svih artiljerijskih oruđa i da se posredstvom medija pregovara o obustavi vatre i razmjeni zarobljenih. Isti dan je granatama i zapaljivom municijom s brda oko Sarajeva, zapaljena zgrada Glavne pošte na Obali, koja je, zahvaljujući stručnoj sabotaži, u potpunosti izgorila, čime je onemogućena telefonska komunikacija u gradu.
Otvoreni program Televizije Sarajevo, 2. maj 1992
‘Kada je predsjednik Izetbegović zarobljen i kada je bila razmjena, ne bi oni njega tako lako pustili da su 2. maja završili posao. Mi smo taj dan veliki posao odradili. 2. maj je za mene ključni dan toka rata u Sarajevu, jer tog dana je Sarajevo trebalo biti presječeno. Oni su došli do Predsjedništva nekih tridesetak metara. Da su uspjeli ući, tok rata bi bio drugačiji.’, tvrdi Dragan Vikić, komandant Specijalnih jedinica MUP-a.
Opsada koja će trajati skoro hiljadu i po dana započela je i prije 2. maja 1992. godine. Tokom četiri godine se živjelo bez vode, bez struje i bez hrane uz svakodnevna žestoka granatiranja i prijetnju snajpera. Bila je to konstantna prijetnja smrću Sarajlijama. Da li se još sjećamo?
Da se ne zaboravi – 2. maj 1992
svaka vam čast šta ste preživili
KO SE SJEĆA TE OPSADE,PALO JE SVE U ZABORAV,POGOTOVU DANAS,1 MAJA SE NAPIJU KO’ STOKA I SUTRA 2gog MAJA SE NICEG PIJANI I MAhMURNI NE SJEĆAJU,NI KO NI STA NI GDJE…AL IMA NEKO ČIJA JE MRŽNJA TOLIKA KOLIKO PETOVJEKOVNI KOMPLEX