Prva džamija izgrađena u Sarajevu i jedna od prvih u BiH
Careva džamija je izgrađena 1462. godine, a njenu izgradnju je omogućio osnivač grada Sarajeva Isa Beg Isaković.
Džamija je izgorjela 1480. godine kada je despot Vuk Grgurević provalio sa vojskom iz Jajca i popalio Sarajevo. Prema jednim izvorima džamija je spaljena do temelja, a prema drugim samo kupola džamije je izgorjela.
Na istom mjestu se ponovo gradi džamija u današnjem obliku, 1566. godine, a njenu gradnju sada finansira Sulejman Veličanstveni. Smatra se da je gradnju Careve džamije realizovao jedan od učenika ili saradnika mimara Sinana, glavnog arhitekte Carevine iz tog vremena.
Centralna kupola džamije ima oblik polukruga u presjeku, tipično za klasični period osmanske arhitekture, a smatra se da je stara kupola eliptičnog presjeka izgorjela u požaru 1480. godine.
Osmougaona munara, čije je šerefe pokriveno stalaktitima, predstavlja jednu od najljepših starih munara u Bosni i Hercegovini.
Kako je džamija u periodu molitve morala primati veliki broj vjernika, ostavljeni su trijemovi na tri strane, s tim da su dva bočna 1847. godine zazidana i pretvorena u tetime (bočne prostorije).
Tokom konzervatorskih radova obavljenih osamdesetih i devedesetih godina su otkrivena i parcijalno restauirana četiri sloja zidne dekoracije iz 16., 18. i s početka 19. vijeka.
Vrijedni nadgrobni, spomenici nastali u razdoblju od 15. do 19. vijeka, nalaze se u haremu iza džamije.
Za nekoliko arhaičnih nišana iza mihraba se pretpostavlja da označavaju grob osnivača Sarajeva Isa-bega Isakovića.
Arhitekta Karl Paržik je 1912. godine, poštujući modul, a koristeći elemente koji su viđani u izgradnji bosanskih kuća, projektovao zgradu Ulema medžlisa i uspješno je ukomponovao u cjelinu sa Carevom džamijom.