Istragom je utvrđeno da na području Hrasnice nije bilo vojnih objekata, tako da su gađane kuće i ubijani civili
Radovan Karadžić
Nekadašnji vojni posmatrač Ujedinjenih nacija na području Hrasnice kraj Sarajeva, svjedočeći putem video linka pred Tribunalom u Haagu, rekao je da su pripadnici Vojske Republike Srpske bili odgovorni za granatiranje i snajpersko djelovanje na civilna naselja u tom dijelu grada.
Thorbjorn Overgard, svjedok Haškog tužilaštva na suđenju Radovanu Karadžiću, ispričao je kako je od kraja 1994. do 1. maja 1995. godine radio kao vojni posmatrač Ujedinjenih nacija (UN) u naselju Hrasnica kraj Sarajeva, gdje je učestvovao u istragama snajperskog djelovanja i granatiranja tog područja.
“Žrtava je bilo svakodnevno. Snajperima su gađani civili sa planine Igman, gdje su srpske snage imale svoje položaje, dok su granate dolazile iz pravca Ilidže, takođe sa srpske strane. Istragom je utvrđeno da na području Hrasnice nije bilo vojnih objekata, tako da su gađane kuće i ubijani civili”, objasnio je Overgard.
Pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ/ICTY) sudi se Radovanu Karadžiću, nekadašnjem predsjedniku Republike Srpske i vrhovnom komandantu njenih oružanih snaga, za genocid, zločine protiv čovječnosti i kršenje zakona i običaja ratovanja.
U optužnici se navodi da je Karadžić od aprila 1992. do novembra 1995. učestvovao u udruženom zločinačkom poduhvatu s ciljem pokretanja i provođenja kampanje snajperskog djelovanja i granatiranja, usmjerene protiv civilnog stanovništva Sarajeva.
Thorbjorn Overgard
Svjedok Overgard je takođe govorio o granatiranju civilnog naselja u Hrasnici 7. aprila 1995. godine, kada je poginula jedna osoba, a više njih ranjeno. Istraga koju je svjedok vodio pokazala je da je paljba otvorena iz kamiona na Ilidži, gdje su bili pripadnici Vojske Republike Srpske (VRS).
“Na lice mjesta stigli smo trideset minuta nakon ispaljenja granate. U tom dijelu ulice na svim kućama bili su oštećeni prozori u smjeru pada granate. Stanovništvo tog naselja nam je reklo da su granatu prije udara čuli, te da su mislili da dolijeće veliki avion”, prisjetio se Overgard, dodavši da je analizom kratera i oštećenja na kućama utvrdio da je granata ispaljena iz kamiona.
Tokom unakrsnog ispitivanja Overgard je rekao da istraga o ovom incidentu nije završena isti dan, jer za to nisu postojale “tehničke mogućnosti”, ali da smatra da su pripadnici UN-a sve uradili korektno, koliko su za to imali uslova.
Nakon maksakra na Markalama, 5. februara 1994. godine
Na ovom ročištu je okončano i unakrsno ispitivanje svjedoka Amira Begića, čiji je otac Ćamil poginuo u masakru na pijaci Markale 5. februara 1994. godine. Sve vrijeme ispitivanja optuženi Karadžić pokušavao je osporiti da je proteza noge koja se vidi na snimku pripadala Amirovom ocu, te da je poslužila u “namještanju masakra”.
Tužilaštvo u Haagu smatra Karadžića odgovornim i za granatiranje sarajevske pijace Markale 5. februara 1994. godine, kada je poginulo 66 civila, a 140 ih je ranjeno.
“Da li ste primijetili da se na video snimku incidenta na Markalama proteza nalazi na više mjesta: u prolazu, ispod stola u jednom položaju, u drugom položaju, pa je bacaju, onda je opet neko nosi… Zar vam to, gospodine Begiću, nije čudno?”, upitao je Karadžić, na šta je svjedok odgovorio da je tačno da se proteza nalazila na više mjesta, ali da za to postoji logično objašnjenje, “Prilikom masakra proteza se vidi na jednom mjestu, tačno na tom mjestu mislim da je poginuo moj otac. Poslije se proteza vidi pola metra pod stolom. Logično je da je u tom trenutku bio opšti haos, da su ljudi tuda prolazili, nosili mrtve. Neko je sigurno u prolazu protezu gurnuo pod sto, i ne vidim šta je tu sporno. Znate li vi, Karadžiću, šta je uopšte masakr i kako to izgleda?”, upitao je svjedok optuženog.
Suđenje Karadžiću nastavlja se nakon zimske pauze, 13. januara 2011. godine, kada će Tužilaštvo u Haagu početi sa izvođenjem dokaza za genocid u više opština u BiH.