Sarajevska gradska Vijećnica se nalazi nedaleko od Baščaršije na Mustaj-pašinom mejdanu i predstavlja najljepši i najreprezentativniji objekat iz austrougarskog perioda građen u pseudo-maurskom stilu.
U istom stilu rađena je većina objekata koje je u Sarajevu ostavila austrougarska vlast, a sinonim je za austrougarski period u Bosni i Hercegovini i zaštitni znak tog vremena.
Prvi projekat je uradio Karlo Paržik, a kako se ovaj nije svidio ministru Benjaminu Kalaju, izrada novog je povjerena Alexandru Witteku.
Kao uzor u izradi ovog projekta poslužila mu je džamija Kemala II zbog čega je dva puta odlazio u Kairo.
Arhitekt Alexandar Witek je navodno, upravo zbog ovog projekta (nedovoljnog osvjetljenja u glavnoj auli zgrade) umno obolio i izvršio samoubistvo, pa je završetak njegovog projekta 1894. godine povjeren Ćirilu M. Ivekoviću.
Uporedo sa izradom i razradom projekta tekla je i izgradnja objekta od 1892. do 1894. godine.
Objekat gradske vijećnice zvanično je predat na upotrebu 1896. godine.
Samo zdanje izgrađeno je u stilskom spoju historijskog elekticizma, predominantno u pseudo-maurskom izražaju, za koji su stilski izvori nađeni u islamskoj umjetnosti Španije i sjeverne Afrike.
Prvobitno je Vijećnica bila zgrada tadašnje gradske uprave i gradske administracije Sarajeva.
Nakon Drugog svjetskog rata, sve do 1949. godine Vijećnica je služila gradskoj upravi, kao zgrada Okružnog suda Sarajeva i sjedište Bosanskohercegovačkog sabora.
Od 1949. godine Vijećnica postaje Gradska biblioteka, odnosno Nacionalna i univerzitetska biblioteka BiH, i to ostaje sve do potpunog spaljivanja tokom četničke opsade Sarajeva, u noći 25. na 26. august 1992. godine.
U požaru je nestao Katalog Nacionalne i univerzitetske biblioteke Bosne i Hercegovine, oko 80 posto knjižnog fonda i dokumenata koji svjedoče o historiji Bosne i Hercegovine.
Radovi na potpunoj rekonstrukciji Vijećnice koja je započeta 1996. godine, privode se kraju.
