Roman “Nigdje niotkuda” Bekima Sejranovića, koji je na književnim susretima “Cum grano salis” u Tuzli odnio nagradu “Meša Selimović”, pisan je punih pet godina. Autor, kojem je to prvi roman, kaže da je namjeravao napisati priču, ali nije se mogao zaustaviti na tome.
“To je izazov pisanja, kad počneš ne znaš gdje ćeš završiti”, kaže Sejranović, koji je sinoć, kako bi prisustvovao dodjeli nagrade u Tuzli, propustio sestrinu svadbu.
U užem izboru za nagradu “Meša Selimović” bili su još i romani “Rod avetnjaka” Slađane Bukovac, “Pustinjak” Rade Jarka, “Tesla, portret među maskama” Vladimira Pištala, “Predator” Vladimira Arsenijevića i “Brat” Davida Albaharija.
Uprkos priznatim književnim imenima, koja su bila u užoj konkurenciji, odluka žirija o pobjedniku je bila jednoglasna.
“Od samog početka nametnula se žestina i ljepota jedne autentičnosti, koja na prvi pogled posve jednostavno i posve nepatvoreno govori o stvarima koje svi znamo, ali kad ih čujemo na takav iskren način, onda dobijamo novu vizuru svijeta”, istakao je Irfan Horozović, predsjednik žirija.
Bekim Sejranović je rođen 1972. godine u Brčkom. Prije rata se odselio u Rijeku, a nakon toga u egzil u Oslo. Posljednjih godina, kako kaže, najviše vremena provodi u Bosni, gdje “ima djevojku i psa”.
“Glavni junak pomalo podsjeća na mene, ne može da nađe svoje mjesto, pa putuje između nekoliko svjetova. Pokušava da se pronađe, nekad mu to uspjeva, nekad ne. Za pisanje uzimam stvarni život, ali ga oblikujem. Nije to autobiografija, to je roman, događaji nisu istiniti, ali bi mogli biti”, kaže Sejranović.
Otkrio je da već ima pripremljen novi rukopis, a novi roman, koji će biti sa sličnom tematikom kao i “Nigdje niotkuda”, trebao bi biti objavljen do proljeća naredne godine.