Sjećanje: Safet Isović

Legendarni bosanskohercegovački umjetnik Safet Isović, jedan je od najznačajnijih pjevača sevdalinke svih vremena.

Više od pedeset godina bilježio je i čuvao od zaborava hiljade sevdalinki, ali i komponovao i pisao vlastite tekstove.

Mnoga priznanja, plakete i povelje svjedoče o njegovom značaju za kulturnu baštinu Bosne i Hercegovine. Među nagradama se izdvajaju “Zlatni mikrofon”, “Estradna nagrada BiH”, “Estradna nagrada Jugoslavije”, kao i 35 zlatnih i srebrenih ploča.

Sajo, kako ga je narod zvao, svojom je prepoznatljivom interpretacijom oplemenio sevdalinku i zauvijek ostao jedan od umjetnika koji se pridržavao onoga što bi trebala biti dužnost i obaveza – očuvanje i njegovanje izvornog muzičkog blaga naroda i narodnosti Bosne i Hercegovine.

Safet Isović je je još od svog prvog snimka iz 1957. godine, doprinio zadivljujućim brojem sevdalinki za “Arhiv Radio Sarajevo”, uključujući i nekoliko sevdalinki uz saz.

Neki od antologijskih snimaka su “Đul Zulejha”, “Boluje Hanka Prijedorka”, “Braća Morići”, “Djevojka sokolu zulum učinila”, “Grana od bora, pala kraj mora”, “Mujo kuje konja po mjesecu”, “Moj dilbere”, “Kiša bi pala”, “Mujo đogu po mejdanu voda”, “Od sveg’ me je sačuvala majka”, “Kolika je šeher Banja Luka”, “Put putuje Latif-aga”, “Zmaj od Bosne”…

Ne smiju se izostaviti i njegove novokomponovane pjesme, koje su se dobrim dijelom oslanjale na tradicionalnu bosansku sevdalinku, a među njima se ističu “Kad sretneš Hanku”, “Jablani se povijaju”, “Zelen orah od roda se savija”, “Bosno moja”, “Na mezaru majka plače”, “Šta se ovo Bosnom čuje”, “Oj, Safete, Sajo Sarajlijo”, “Pjevaj Bosno, pa me razveseli”, “Šeher grade, Banja Luko mila”…

Punio je velike dvorane na Balkanu, diljem Evrope, Amerike i Australije. Sjećamo ga se kao čovjeka, kako u životu tako i u umjetnosti.

Umro je 2. septembra 2007. godine u Sarajevu, a dva dana kasnije je ukopan u haremu sarajevske Alipašine džamije.