U ZU Zvorniku ja sam ostavio svoje srce predstava je koja govori o periodu samog početka rata u Bosni i Hercegovini i mučnoj golgoti, koju su ljudi iz istočne Bosne prolazili samo zbog razlike u imenu i prezimenu. Ovo je priča o nadi i beznađu.
U Zvorniku ja sam ostavio svoje srce, Kamerni teatar 55
Tekst jednog od najpoznatijih bh. pisaca Abdulaha Sidrana U ZVORNIKU JA SAM OSTAVIO SRCE SVOJE nesumnjivo spada u sam vrh domaćeg dramskog stvaralaštva. Radnja drame odvija se u Zvorniku, gradiću u istočnoj Bosni, a godina je 1992.
U Zvorniku ja sam ostavio svoje srce, Kamerni teatar 55
Rudo je nastavnik muzike i horovođa, amater-dirigent, koji sanja da jednog dana napiše simfoniju o rijeci Drini, inspirisan Smetaninom ‘Vltavom’. Po povratku s jednog takmičenja školskih horova, Rudo svoje učenike šalje natrag u Sarajevo, a on svraća u svoj rodni Zvornik. U Zvorniku, Rudo susreće lokalne likove, među kojima su klasični besposličar i alkoholičar Žile, hotelska dama sumnjivog morala Vera, šef recepcije i četnički vojvoda Nikola, te Batko – konobar koji na kraju postaje zločinac. Režiser Sulejman Kupusović je uoči premijere predstave komentarisao da ‘predstava je zasnovana na gustim ljudskim odnosima, na zračenju Sidranove rečenice, bez nekih posebnih historijskih podataka’.
U Zvorniku ja sam ostavio svoje srce, Kamerni teatar 55
Dvadeset godina nakon rata, pretpostavka je da se konačno možemo više baviti umjetničkom formom, a predstava poput U ZVORNIKU JA SAM OSTAVIO SRCE SVOJE, gdje nema previše šanse za neku scenografsku egzibiciju, pretpostavlja kako je sve u glumcu, u riječima, u odnosu, u emocijama.
Autor: Abdulah Sidran
Režija: Sulejman Kupusović
Scenografija i kostimografija: Vanja Popović
Uloge:
Emir Hadžihafizbegović,
Admir Glamočak,
Sabina Bambur,
Muhamed Hadžović,
Amar Selimović,
Sadžida Šetić,
Dragan Jovičić,
Feđa Štukan,
Sabid Sejdinović.